Lek, Waal en Maas

Pro Patria

---

Van noord naar zuid, met pontjes over de rivieren, Lek, Waal en Maas. De pont over de Afgedamde Maas vaart op 1 maart weer, een kilometer of vijf om. Wat een prachtig land. De zon valt op het land, bijna alsof het al lente is, maar nog wel met de lange schaduwen en getemperd licht.

In Vianen draai ik naar een bronzen beeld aan de kant van de Buitenlandpoort, net buiten het oude centrum en de stadswal. Het ziet er mooi stoer en een tikkeltje exotisch uit. 40-45 lees ik meteen. 'Er zijn hier aan het einde van de oorlog vier mensen gefusilleerd,' zegt een man die langs wandelt. 'Over Verhoef heb ik net nog een artikel gelezen. Hij organiseerde die staking in '42,' vult hij aan. Los van de oorlog vind ik het beeld mooi.

Als ik thuis kom zoek ik het op. Het gaat om een geknielde vrouw die de eed van trouw zweert aan het vaderland. Dit in de geest van: 'Ben ik van Duitsen bloed. Den vaderland getrouwe. Blijf ik tot in den dood.' Onze eigen versie van Pro Patria Mori met extra ranzig randje. Een bruidje voor het vaderland. Mijn plezier in het beeld is opeens weg. En waarom herkende ik het gebaar van 'trouw zweren' niet meteen.

Hoe zat het eigenlijk met P. Verhoef, vraag ik me af. Hij was Nederlands agent lees ik en actief in Friesland. Werkte bij de Verblifa N.V. fabriek in Utrecht. Verder kom ik zo snel niet.

De zon schittert op het water. Ik zie zilverreigers, wielen, vlak rivierenland, dijkdorpjes (met bemoste daken) en hoor de stilte van het Brabants landschap in het donker. Alleen de varkens ruik je. In de trein terug lees ik voorop de Volkskrant dat studenten niet langer aan een Universiteit willen studeren waar rendementsdenken het beleid bepaalt en meer inspraak eisen. Een kiem van hedendaags verzet?

Candelight

weet je wel
wat het is
houden van?

dat is er zijn
als je nodig bent

als je het weet
dan nog
is het moeilijk
er naar te leven

bovendien
houden van
betekent ook
samen genieten

van liefde
bos en bloemen
kinderen en poëzie

helemaal weet je
het nooit,
maar zonder is het
onmogelijk

Ik zal er zijn

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.

Muziek met bramen

---

Noten komen uit glad, dof, maar ongevijld koper. Noten die de krochten van je ziel zoeken en doen denken aan zo'n donker steegje met een ijzeren brandtrap tot twaalf hoog. Darker Nights, Darker Days is een nummer met dat soort klanken.

De trompet, ik vind hem steeds mooier worden. De muziek van Avishai Cohen draagt daaraan bij. In zijn muziek hoor je de geschiedenis van de Amerikaanse jazz terug van Gerswin tot hedendaags.

Er is online van te vinden. Hieronder als illustratie, November 30th (een compositie opgedragen aan zijn moeder) de toegift bij het concert in het Bimhuis op 9 februari. Een concert waar ik zelf bij was. Het was het eerste stuk dat hij speelde met demper. Op bas Yoni Zelnik en Justin Brown op drums.

Muziek uit de krochten

Sta je dan met rode baard
en dofkoperen trompet
blaast noten de wereld in
samen met staande bas
wat er nog niet was
is alweer verdwenen
maar zette zich vast
in mijn brein

thuis in een stoel
de vloer net geweild
de zon valt binnen
ogen dicht en ik zit
aan het strand

meeuwen vliegen langs
de strakblauwe lucht
magie vanuit de diepe
krochten van de geschiedenis
der Verenigde Staten

die muziek is geen grap
maar een taal en wereld
die je moet willen ontmoeten
en waarvoor geleden werd
en waarop het goed
wegdromen is

Naar aanleiding van een optreden bij Vrije Geluiden 15 februari 2015 door Avishai Cohen (trompet) en Pierre Dunker (bas).

wegtrappen

drenzende bui

---

Fietsen door een wolk of een drenzende bui. Wat maakt het uit. Druppeltjes op mijn brillenglazen en het zicht was toch al gering. Dit gaat nergens over. Dit is het wegtrappen van tijd en calorieën. Op-en-neer. Op-en-neer.

Op de hele Afsluitdijk kom ik geen (brom)fietser tegen. Zelfs als je niets ziet is het Wad mooi; ik hoor er vogels roepen en de ganzen snateren. Het is ontspannend in het grijze natte niets.

stiek

een mannetje
gemaakt van brokken
lappen en stokken
bijeengehouden
met stukjes elastiek
waarvan steeds meer
knapt

zo'n dik
krantenjongenstiek
is van enorme waarde
en houdt de boel bijeen

het kereltje wandelt
zo nog voort

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.

Wantsokken in gezondheidssandalen

op een warme winterdag

---

Het was een vreselijke week. Mijn beperkingen sloegen me herhaaldelijk in het gezicht. Er was er maar een waarbij de tranen niet branden; mijn fietstocht van afgelopen vrijdag was te lang in de kou, maar gaf voldoening. Mensen doen het snel fout, terwijl het vaak mijn eigen onmacht is die opspeelt.

Dan vlucht ik wel in het volgende trappen op de pedalen. Ik rijd naar Bergen en de tentoonstelling over Lucebert. Je draait er je eigen plaatjes. Miles en Tata Miranco zette ik op. De suppoost is er veel aan gelegen er niet suppoosterig uit te zien, zegt hij. De tentoonstelling is reclame voor het museumwezen. Museum Kranenburgh brengt meer dan er was, maar laat Lucebert bestaan.
Vluchten kan mooie ontmoetingen opleveren.

Doortrappen

Je trapt voort
als je het niet doet
val je om

Toch zokje ook
stil kannen gaan
staan en omkijken
naar wat was

voortrazend mis je
veel van wat passeert
even denk je alleen
aan het mooie
dat zo verloren gaat

de tocht voerde door
de wereld van het grootse
die soms van stroop
leek te zijn gemaakt

hij liep ook door de
buurten nabij waar
buren en beambten,
maar vooral buf en
je doen verlangen
door te trappen
de verre verte in

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie - in een geval zelfs aan een volledige versie - ervan.

Toegift

verbeelding

---

Mijn vorige blog ging over het onder de duinen zijn. Niet gedacht dat ik nog voor de 15 van deze maand op mijn fiets van de ene naar de andere kant van de nieuwe parkeergarage van Katwijk zou rijden. Het werk is er vrijwel gedaan. Twee mannen tikten met een stok de leidingen van de verlichting nog eens recht.

Het huis van de democratie, ons parlement, had ik daarvoor bezocht. Het is uitgerust met net zo'n scanband als op het vliegveld en een poortje waar je door moet. De schoenen gaan uit en de riem af en dan toch nog klinkt een piep. De boosdoener mijn fietssleuteltje was ik vergeten, maar een tweede keer piepte dat gelukkig niet meer. Ik dacht er pas later aan.

Nieuw was voor mij dat voor alle ingangen bewapende Koninklijke Marechaussee staat. Een heel peloton kwam voorbij lopen. Wordt de politiek gemilitariseerd? Om ons angst aan te jagen? Mij lijkt het flink overdreven.

De terugtocht ging op de fiets. Vandaar ook Katwijk. In de duinen voor Noordwijk cirkelde een politiehelikopter en stond een politieauto. Twee agenten stapten over het hek en trokken ver de duinen in. Het leek alsof ze iemand zochten. Het bleek om twee bij een verkeerscontrole wegelopen dakloze Spanjaarden te gaan.

Ik maakte nog wat foto's van een kazerne in de duinen. Ging iets verder het strand op om te zwemmen. “Is het niet koud?” vroeg een jonge vrouw. “Tja wat is koud,” antwoordde ik. “een graad of zes.” Vergeleken met de snijdende kou van vorige week leek het wel warm. Na vier uur fietsen was ik weer thuis.


Laat helden maar

Stel je eens voor alle gitaarhelden waren
violisten geworden. Iedere dag oefenen
een zak vol muzikaal talent

Stel je eens voor alle voetbalsterren zouden
baletdansers zijn met spitzen of modern
je ziet soms al een dans aan de bal.

Stel je eens voor alle Gamespelers zaten
in een container joystick in de hand
en bedienden een drone verweg.

Stel je eens voor dat we gewoon
lieten spelen op zes ijzeren snaren,
of met tien anderen tegen elf of de klok,
achter een scherm voor een spel
met talloze tegenstanders wereldwijd

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.

Nieuwe lente

Nieuw geluid

---

Je kan de onderkant van de duinen bekijken, leerde ik een klein stukje zuidelijk van Katwijk. Blogger Blew – die ik daar tegenkwam - had het gezien in de nieuwe parkeergarage.

Zelf had ik me met enige moeite de fiets opgeschopt. De zin komt wel als je fietst. En zo was het ook.

Vroeger vond je onder de straatstenen het strand, nu is het vrijwel andersom, maar de verbeelding is weer aan de macht. De Groene Amsterdammer heeft er een serie artikelen over, waaronder – ik vind dat opmerkelijk – een interview met de Britse linkse intellectueel Tariq Ali, die zegt:

“De hoop was om een derde entiteit te creëren op het wereldtoneel [Europa], onafhankelijk, sociaal. Dat is niet gebeurd. De wereld wordt politiek, ideologisch en militair geregeerd door de VS en economisch door China. Europa, samen met de Verenigde Staten, is de motor van het neoliberalisme. En het werkt niet zoals Griekenland nu laat zien. Overal steken groepen de kop op die de bestaande orde afwijzen.”

“Het is een goed idee om een gezamenlijk Europa te hebben, maar dan moet je goed nadenken over hoe dat eruitziet. Waarom moet dit betekenen dat iedeereen ook bij de NAVO moet? Waarom moet er collectief tegen Rusland worden opgetreden, terwijl het een Europees land is? Dan is er nog het probleem dat Europa zich niet los heeft kunnen maken van de VS.”

Gelukkig rekent diezelfde Groene Amsterdammer ook af met het op een hoop gooien van Syriza en Podemos met Nationaal Front, UKIP, PVV en meer van die bagger. NRC-Handelsblad en de Volkskrant deden dat afgelopen week in grote artikelen. Het willen opblazen van Europa is heel iets anders dan pleiten voor een ander, een sociaal Europa.


Breukelen uit de trein

In rotten van zes, tien rijen hoog
staan lichtjes in de donkere lucht
het is bijna onmogelijk daarbij
te bedenken dat achter elke lamp
een huishouden wordt gedaan
TV-kijken, telefoonspelletjes spelen
boeken lezen, vrijen en afwassen
of iets anders dat moet gebeuren.

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.

kraken

kleuren

---

Het licht spat op het water uiteen in steeds veranderende kleuren. Een statische foto kan dat subtiele bewegen moeilijk weergeven.
Het was een mooie tocht. Alleen in Amsterdam-Noord kraakte de spiegelgladde weg onder mijn banden ('t Twiske sloeg ik daarom over).


Het was ook een mooie week. Een zeer groot deel van de Grieken koos voor links; niet langer de Europese macro-economie, maar de Griek in de straat is aan de beurt. De Europese elite staat op zijn achterste benen en zal er voor willen zorgen dat het project mislukt. Valt er tenminste weer iets tegen-de-stroom-in te steunen.

De Z van Liefde

Zingende zagen dichten niet
ze rijten rafelige wonden
maken een ijle melodie die wegdrijft
als waterkoude flarden mist

Zingende stemmen brengen vreugde,
de galm bezweert, een pijnstiller,
of geven geest aan 't vermoeide hoofd

Zingende kelen ze kwelen en ze
doen een beroep op je primitieve ik
It's about love, Je t'aime mon a plus
de noten smeren kwakzalverij

Zingende liefde lijmt wonden
of scheurt ze verder open,
tot bloedens toe
en een enkele maal valt de stem
– als alles meezit –
over je; als een koele tropenavond
met kikkerklanken en zacht gestreken viool

De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.